“«Ελευθερία» – Το 2021, η αναζήτηση του αληθούς νοήματος της Ελευθερίας, εορτάζοντας 200 χρόνια από την έναρξη της σύγχρονης Ελληνικής Επ-Ανάστασης, αποτελεί το καίριο ζητούμενο για τον Ελληνισμό και όλον τον Κόσμο”!
Ιδίως όταν αυτό που αντιμετωπίζουμε είναι μια πρωτοφανής στην ιστορία της ανθρωπότητας επίθεση στα ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες, με αφορμή το υγειονομικό πρόβλημα με τον κοροναϊό.
Η λέξη “ελευθερία” σύμφωνα με τις ερμηνευτικές οδηγίες του Πλάτωνα στο διάλογό του «Κρατύλος», αναλύεται ως το “παρά τω ἐλεύθειν ὅπου ἐρᾶ τίς”, δηλαδή ως η δυνατότητα – συνθήκη του “να πηγαίνει κάποιος εκεί όπου αγαπά “.
(Ελεύθω = έρχομαι, πορεύομαι / ἐρῶ = αγαπώ , εξ ου και ἔρως)
Η “Ελευθερία” λοιπόν αποτελεί την έκφραση του φυσικού δικαιώματος του το να κινείσαι και πράττεις σύμφωνα με ό,τι σου γεννά έρωτα στην ψυχή σου.
Πώς όμως μπορεί κάποιος να γνωρίσει την πραγματική φύση του Έρωτος, ώστε να ψηλαφίσει τη φύση της Ελευθερίας;
Η διδασκάλισσα του Σωκράτη Διοτίμα, αναφέρει για τον έρωτα στο διάλογο του Πλάτωνα Συμπόσιο:
«…δια τον ίδιον λόγον επιδιώκει η φύσις η θνητή, καθ’ όσον είναι δυνατόν, να ειν’ αιωνία και αθάνατος. Δυνατόν δε της είναι κατά τούτον μόνον τον τρόπον, δια της αναπαραγωγής, με το ν’ αφήνη πάντοτε εις του παλαιού την θέσιν ένα νέον παρόμοιον. Άλλωστε και εις ό,τι ονομάζομεν ενότητα ατομικής ζωής και υπάρξεως εκάστου εμψύχου όντος ― π.χ. ένας άνθρωπος από της παιδικής του ηλικίας μέχρις ότου γίνη γέρων, θεωρείται πως είναι ο ίδιος· ουχ ήττον αυτός, μολονότι δεν έχει ποτέ τα ίδια συστατικά εις τον οργανισμόν του, εν τούτοις λέγομεν πως είναι ο ίδιος, ενώ διαρκώς ανανεώνεται και αποβάλλει μερικά, εις τας τρίχας, την σάρκα, τα οστά, το αίμα εις ολόκληρον γενικώς το σώμα. Και όχι μόνον εις το σώμα· αλλά και εις την ψυχήν, οι τρόποι, τα ήθη, αι αντιλήψεις, αι επιθυμίαι, αι ηδοναί, αι λύπαι, οι φόβοι, τίποτε απ’ αυτά δεν παραμένει αναλλοίωτον εις κάθε άτομον, αλλά γεννώνται μεν άλλα, άλλα δε χάνονται. Πολύ δε περισσότερον παράδοξον είναι ακόμη, ότι και αι γνώσεις, όχι μόνον άλλαι μας έρχονται και άλλαι μας αφήνουν, και ποτέ δεν είμεθα οι ίδιοι ούτε ως προς τας γνώσεις, αλλά και μία και μόνη γνώσις έχει την ιδίαν τύχην. Διότι αυτό που ονομάζομεν μελέτην, γίνεται με την προϋπόθεσιν ότι η γνώσις εξαφανίζεται· άλλωστε η λησμοσύνη ειν’ εξαφανισμός γνώσεως, ενώ αφ’ ετέρου η μελέτη, εισάγουσα νέαν παράστασιν αντί της αποχωρούσης, διατηρεί την γνώσιν, ώστε να φαίνεται πως παραμένει η ιδία. Πράγματι μ’ αυτό μόνον το μέσον διατηρείται κάθε θνητή ύπαρξις, όχι με το να παραμένη αιωνίως αναλλοίωτος καθ’ όλα, όπως το θείον, αλλά με το ν’ αφήνη κάθε τι που φεύγει και παλαιώνει, ένα άλλο νέον εις την θέσιν του, όμοιον όπως αυτό. Μ’ αυτό το τέχνασμα» είπε «Σωκράτη, έχει μέρος εις την αθανασίαν η θνητή ύπαρξις, και ως προς το σώμα, και ως προς όλα τ’ άλλα· η αθάνατος πάλιν με άλλο. Μη σου φαίνεται λοιπόν παράξενον, ότι κάθε ύπαρξις εμφύτως αποδίδει σημασίαν εις το αποβλάστημά της· χάριν της αθανασίας συνοδεύει τα όντα όλα ο ζήλος αυτός και ο έρως».
Ο Έρως αποτελεί σύμφωνα με τα ανωτέρω μία εκ γενετής εγγραφή της Θείας Ψυχής του Ανθρώπου, προκειμένου να τον οδηγήσει στην επάνοδό του στην Αθανασία!
Γι’ αυτό και στη σοφή σημασιολογική μας γλώσσα το αποτέλεσμα δράσεως υπό την επίδραση ενός τέτοιου Έρωτος, ονομάζεται ΕΡΓΟΝ, δηλαδή ΕΡ-ωτος ΓΟ-νος!
Η επίτευξη δε της ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ αυτής, γίνεται όταν ο άνθρωπος ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ υπό ΕΡΩΤΟΣ, ξεπερνώντας τη συνθήκη του διαχωρισμού και της πολλαπλότητας, που οι Πυθαγόρειοι συμβόλιζαν μαθηματικά με τον αριθμό 2, για να επιστρέψει στην παραδείσια ενότητα, που αποτελεί την έναρξη κάθε δημιουργίας, που συμβόλιζαν με τον αριθμό 1. Αυτή η ενότητα εντός της πολλαπλότητας αποτελεί το κλειδί αποσυμβολισμού του μυστηρίου της Τριάδος, που συμβολίζεται με τον αριθμό 3 και ο λόγος που ο Χριστός αποδίδει μέγιστη αξία στην ΑΓΑΠΗ.
Με την πορεία αυτή επιστροφής στην ενότητα, για την οποία φυσικά κάθε άνθρωπος αισθάνεται θείο νόστο, εξελίσσεται το έργο της Δημιουργίας. Ο άνθρωπος με όπλο το Θείο του Έρωτα για τον Δημιουργό του, τους άλλους ανθρώπους, για την ενόργανη και ανόργανη Φύση και σύμπαντα τον Κόσμο, οργανικό μέρος του οποίου αποτελεί, πλοηγείται με Α-σφάλεια εντός των συμπληγάδων στο ταξίδι του για το Χρυσόμαλλο Δέρας της Αθανασίας, της επιστροφής του δηλαδή σε ενότητα με το Δημιουργό του, εξ Ου επήγασε.
Υπό αυτή την έννοια καλό είναι να εμβαθύνουμε πάντα στις θείες αυτές έννοιες, όταν όπως κατά την τρέχουσα χρονιά, γιορτάζουμε με εξωτερικούς τρόπους τους διαρκώς επαναλαμβανόμενους αγώνες μας για μια Ελευθερία, που όλο έρχεται και συνεχώς χάνεται, μια και αγνοούμε την αληθινή της φύση και επομένως την ευθύνη και τις θυσίες, που προαπαιτούνται για την βίωσή της!
Κυριάκος Κόκκινος
Δικηγόρος, Coach, Πρόεδρος της Κίνησης Οργανικότητας ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΣ και Αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Βατραχανθρώπων
