ΝΣΚ: Διευκρινίσεις για το έγγραφο του Γραφείου ΝΣΚ Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου.

262

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΝΟΜΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ [ΝΣΚ]

Σχετικά το ζήτημα που ανέκυψε μετά από δημοσιεύματα στον Τύπο και σε ιστοσελίδες, με αφορμή το έγγραφο, με αριθμό 441-ΛΠ820/2021/01-06-2021 του Γραφείου Νομικού Συμβούλου του ΝΣΚ στο Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, διευκρινίζουμε τα εξής:

1.Η αληθής και πάγια επιστημονική θέση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και των συντακτών του παραπάνω εγγράφου, είναι ότι δεν απαγορεύεται η εξέταση των υπαλλήλων του Δημοσίου, ως μαρτύρων ενώπιον των δικαστηρίων ή των δικαστικών αρχών, σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας ( ΚΠολΔ), Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (ΚΠΔ) και Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (ΚΔΔ).Πλην, όμως, για την εξέταση αυτή, θα πρέπει να τηρείται το καθήκον εχεμύθειας του υπαλλήλου (άρθρο 26 του Υπαλληλικού Κώδικα, ν.3528/2007).

2. Ειδικότερα, όταν ο υπάλληλος καλείται από δικαστήριο ή δικαστική αρχή ή προσέρχεται οικειοθελώς ως μάρτυρας σε δικαστική διαδικασία, οφείλει, προκειμένου να καταθέσει για ζητήματα απόρρητα ή γενικότερα σε κάθε περίπτωση για γεγονότα ή πληροφορίες των οποίων λαμβάνει γνώση κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του ή επ’ ευκαιρία αυτών και για τα οποία, κατά την κοινή πείρα και λογική, επιβάλλεται να τηρεί εχεμύθεια, να έχει λάβει προηγουμένως άδεια από τον αρμόδιο Υπουργό (άρθρα 400 αριθ. 2 ΚΠολΔ, 212 παρ.1 ΚΠΔ, 183 ΚΔΔ).

3. Η παραπάνω πρόνοια λαμβάνεται για την προστασία του δημοσίου συμφέροντος, αλλά και για την προστασία του ίδιου του υπαλλήλου, αφού, σε περίπτωση παραβίασης του καθήκοντος εχεμύθειας, αυτός υπέχει πειθαρχική (π.χ άρθρο 107, παρ. 1, περ. η΄ του Υπαλληλικού Κώδικα) και -υπό προϋποθέσεις- και ποινική ευθύνη (π.χ άρθρα, 252, 259 του Ποινικού Κώδικα).

4.Εξυπακούεται ότι οι λειτουργοί του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, κατά τον χειρισμό των δικαστικών υποθέσεων που τους έχουν ανατεθεί, δρουν εντός του πλαισίου που το Σύνταγμα, ο Οργανισμός του ΝΣΚ, αλλά και οι παραπάνω Κώδικες προσδιορίζουν και σε καμία περίπτωση δεν θέτουν- ούτε θα μπορούσαν άλλωστε να θέσουν – πρόσθετους περιορισμούς στους υπαλλήλους που αφορούν στο επιτρεπτό ή στο περιεχόμενο της μαρτυρίας τους.