Επίκληση ποινικής απόφασης σε πολιτική δίκη και προστασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα (ΕφΠειρ 476/2022)

151
466820780

Πρόσβαση και γνώση κάθε δικαστικής απόφασης μπορούν να έχουν όλοι οι πολίτες, συνακόλουθα δε, μπορούν να κάνουν χρήση των αποφάσεων αυτών ενώπιον των δικαστηρίων

Με μία ενδιαφέρουσα απόφασή το Εφετείο Πειραιώς απέρριψε έφεση επί απόφασης που αφορούσε σε παράνομη δημοσιοποίηση προσωπικών δεδομένων κατηγορουμένου, τα οποία περιλαμβάνονταν σε ποινική απόφαση.

Μεταξύ άλλων, το δικαστήριο σημείωσε ότι με βάση το άρθρο 93 του Συντάγματος, πρόσβαση και γνώση κάθε δικαστικής απόφασης, (με λήψη, κατόπιν αιτήσεως αντιγράφου της από τις αρμόδιες αρχές),  μπορούν να έχουν όλοι οι πολίτες και όχι βέβαια μόνο αυτοί που έτυχε να παρευρίσκονται κατά την εκδίκαση και την απαγγελία της, συνακόλουθα δε, μπορούν να κάνουν χρήση των αποφάσεων αυτών ενώπιον των δικαστηρίων.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, κρίθηκε ότι η εναγομένη δεν είχε καν στην κατοχή της την ποινική απόφαση και δεν την προσκόμισε ενώπιον του ως άνω πολιτικού δικαστηρίου.

Συνεπώς, κρίθηκε ότι η εναγομένη ουδόλως προέβη σε ανεπίτρεπτη επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα του ενάγοντος, με τη μορφή της διαβίβασης και κοινοποίησης της απόφασης σε τρίτα πρόσωπα και δη στον Δικαστή του Ειρηνοδικείου Καλαυρίας και στον γραμματέα της έδρας, όπως αβάσιμα ισχυρίζεται o ενάγων.

Απόσπασμα απόφασης

Από την εκτίμηση των ένορκων καταθέσεων των μαρτύρων των διαδίκων, που εξετάστηκαν νομότυπα ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και περιέχονται απομαγνητοφωνημένες στα ταυτάριθμα με την εκκαλούμενη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδριάσεώς του, καθώς και όλων των εγγράφων, που οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν νομίμως, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά:

Κατόπιν της εκδηλώσεως πυρκαγιάς στην θέση ….., στην περιοχή ………., στα όρια των Κοινοτήτων ………., στις ………. και της διενεργηθείσας προανάκρισης, ο ενάγων, υπό την ιδιότητά του ως ……… (περιοχής …………), παραπέμφθηκε στο ακροατήριο του Γ’ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, προκειμένου να δικαστεί ως υπαίτιος τέλεσης κατά συναυτουργία του αδικήματος του εμπρησμού σε δάσος από αμέλεια σε ιδιαίτερα μεγάλη έκταση (άρθρα 265 παρ. 2-1 εδ. α’, 266 παρ. 2 ΠΚ). Μετά την εκδίκαση της ως άνω υπόθεσης, στις 17-6-2015, εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. 28.303/2015 απόφαση του ανωτέρω ποινικού Δικαστηρίου, με την οποία ο ενάγων κηρύχθηκε ένοχος για το αποδιδόμενο σ’ αυτόν αδίκημα, με αποτέλεσμα να καταδικασθεί σε ποινή φυλάκισης 4 ετών και σε χρηματική ποινή 25.000 ευρώ.

Κατά της ως άνω αποφάσεως, ο ενάγων άσκησε έφεση, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 4479/2017 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου (Πλημμελημάτων) Αθηνών, με την οποία ο ενάγων κηρύχθηκε αθώος της αποδιδόμενης σε αυτόν ως άνω πράξης. Περαιτέρω, κατόπιν της εκδηλώσεως πυρκαγιάς σε αγροτική έκταση στην περιοχή «……» του Δήμου ….., στις 20-8-2012, η εναγομένη, ως μισθώτρια ακινήτου, που επλήγη από την ανωτέρω πυρκαγιά, άσκησε την από 9-8-2017 και με αριθμό κατάθεσης ……/10-8-2017 αγωγή ενώπιον του Ειρηνοδικείου Καλαυρίας κατά της Ανώνυμης Εταιρείας με την επωνυμία «………….» και το διακριτικό τίτλο «………..», ως καθολικής διαδόχου της «………..» («…………..»), αιτούμενη αποζημίωσης εκ του ως άνω συμβάντος. Η εναγομένη, δια της πληρεξούσιας δικηγόρου της, ενόψει της συζήτησης της ως άνω αγωγής, με τις από 14-12-2017 προτάσεις της, επικαλέσθηκε, μεταξύ άλλων, ως σχετικό έγγραφο, αντίγραφο της ως άνω υπ’ αριθμ. 28.303/2015 αποφάσεως του Γ’ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών. Συγκεκριμένα, στο σχετικό τμήμα των προτάσεών της αναφέρει: «Β. Επί της υπαιτιότητας του δικτύου της ……. για την πυρκαγιά της 20-8-2012…προσάγω…21. Αντίγραφο της υπ’ αριθ. 28.303/2015 αποφάσεως του Γ’ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, με την οποία καταδικάστηκαν οι διευθυντές της ……. σε φυλάκιση τεσσάρων (4) ετών έκαστος και χρηματική ποινή 25.000 έκαστος, για την πυρκαγιά που έλαβε χώρα στην περιοχή …………. στις ……….».

Ωστόσο, όπως προκύπτει από την προσκομιζόμενη με επίκληση από την εναγομένη από 7-2-2018 και με αριθμό πρωτοκόλλου …../2018 βεβαίωση της Γραμματέως του Ειρηνοδικείου Καλαυρίας, το με αριθμό 21 σχετικό (αντίγραφο της υπ’ αριθ. 28303/2015 αποφάσεως του Γ’ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών), που αναφερόταν ως σχετικό στις κατατεθείσες προτάσεις της επί της ως άνω τακτικής αγωγής της  κατά της …………, με αριθμό κατάθεσης …../10-8-2017 ενώπιον του Ειρηνοδικείου Καλαυρίας, δεν υπήρχε στο φάκελο της εναγομένης και δεν προσκομίσθηκε μέχρι την ημερομηνία της βεβαιώσεως, ενώ δεν κατατέθηκε προσθήκη αντίκρουση επί των προτάσεών της.

Όπως αποδείχθηκε, η ανωτέρω απόφαση είχε περιέλθει στην πληρεξούσια δικηγόρο της εναγομένης στο πλαίσιο της ενασχόλησής της και με άλλες υποθέσεις πληγέντων από τις πυρκαγιές εντολέων τους, για τους οποίους είχε ασκήσει κατά της ……. σχετικές αγωγές αποζημίωσης, ενώ η εναγομένη ουδόλως γνώριζε τον ενάγοντα.  Ο ισχυρισμός του τελευταίου ότι με την παράνομη  δημοσιοποίηση των προσωπικών του δεδομένων, που περιλαμβάνονται στην ως άνω πρωτόδικη ποινική απόφαση, υπέστη ηθική βλάβη, είναι, προεχόντως, μη νόμιμος και απορριπτέος, ενόψει των προβλέψεων των παρ. 2 και 3 του άρθρου 93 του Συντάγματος, κατά τις οποίες «2. Οι συνεδριάσεις κάθε δικαστηρίου είναι δημόσιες, εκτός αν το δικαστήριο κρίνει με απόφασή του ότι η δημοσιότητα πρόκειται να είναι επιβλαβής στα χρηστά ήθη ή ότι συντρέχουν ειδικοί λόγοι προστασίας της ιδιωτικής ή οικογενειακής ζωής των διαδίκων. 3. Κάθε δικαστική απόφαση πρέπει να είναι ειδικά και εμπεριστατωμένα αιτιολογημένη και απαγγέλλεται σε δημόσια συνεδρίαση».

Επομένως, πρόσβαση και γνώση κάθε δικαστικής απόφασης, (με λήψη, κατόπιν αιτήσεως αντιγράφου της από τις αρμόδιες αρχές),  μπορούν να έχουν όλοι οι πολίτες και όχι βέβαια μόνο αυτοί που έτυχε να παρευρίσκονται κατά την εκδίκαση και την απαγγελία της, συνακόλουθα δε, μπορούν να κάνουν χρήση των αποφάσεων αυτών ενώπιον των δικαστηρίων.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, ενόψει των ανωτέρω, ήτοι του γεγονότος ότι η εναγομένη δεν είχε καν στην κατοχή της την ως άνω ποινική απόφαση, της μη προσκομίσεως της αποφάσεως αυτής ενώπιον του ως άνω πολιτικού δικαστηρίου, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στο ανωτέρω σχετικό τμήμα των προτάσεων της εναγομένης δεν γινόταν ονομαστική αναφορά στον ενάγοντα, ως τον καταδικασθέντα δυνάμει της ως άνω αποφάσεως, κρίνεται ότι η εναγομένη ουδόλως προέβη σε ανεπίτρεπτη επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα του ενάγοντος, με τη μορφή της διαβίβασης και κοινοποίησης της απόφασης σε τρίτα πρόσωπα και δη στον Δικαστή του Ειρηνοδικείου Καλαυρίας και στον γραμματέα της έδρας, όπως αβάσιμα ισχυρίζεται o ενάγων.

Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που δέχθηκε τα ίδια και απέρριψε την αγωγή, με εν μέρει ελλιπή αιτιολογία, που πρέπει να συμπληρωθεί με την ανωτέρω, δεν έσφαλε. Τα αντίθετα, συνεπώς, υποστηριζόμενα από τον εκκαλούντα, κρίνονται κατ’ ουσίαν αβάσιμα και απορριπτέα, όπως και η υπό κρίση έφεση στο σύνολό της.

Δείτε την απόφαση στο efeteio-peir.gr