ΑΠ (συμβ) 276/2022. Αν στο μεταξύ έγινε δεκτή η αίτηση ακύρωσης διαδικασίας κατά της πρωτοβάθμιας απόφασης, το ένδικο μέσο κηρύσσεται απαράδεκτο, ελλείψει νομίμου συμφέροντος ( Ομοίως ΣυμβΑΠ 601/2020, ΑΠ 1398/2019).

71

Κατά το άρθρο 463 του ΚΠΔ, ένδικο μέσο μπορεί να ασκήσει μόνο εκείνος που ο νόμος του δίνει ρητά αυτό το δικαίωμα, σε κάθε όμως περίπτωση είναι απαραίτητο ο δικαιούμενος να έχει συμφέρον για την άσκηση του ένδικου μέσου. Από το συνδυασμό της διατάξεως αυτής με εκείνες των άρθρων 476 παρ. 1 του ίδιου ως άνω Κώδικα και 20 του Συντάγματος, συνάγεται ότι το έννομο συμφέρον για την άσκηση του ένδικου μέσου, ήτοι και αυτό της αιτήσεως αναιρέσεως, πρέπει να εξακολουθεί να υπάρχει και κατά το χρόνο της συζήτησης της.

 

Συνεπώς, αν μετά την άσκηση της αιτήσεως αναιρέσεως εκλείψει το έννομο συμφέρον του αναιρεσείοντος για την αναίρεση της αποφάσεως, τότε η αίτηση αναιρέσεως είναι απαράδεκτη και ως τέτοια απορρίπτεται (ΑΠ 1549/2018 – σε Συμβούλιο).

 

Στην προκειμένη περίπτωση, από τα έγγραφα της δικογραφίας που παραδεκτώς επισκοπούνται, προκύπτουν τα εξής: Με την υπ` αριθμ. 284/2019 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Ιωαννίνων, απορρίφθηκαν ως ανυποστήρικτες οι ασκηθείσες εφέσεις των ήδη αιτούντων-αναιρεσειόντων κατά της υπ` αριθ. 223/2018 απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πρέβεζας, με την οποία αυτοί κηρύχθηκαν ένοχοι των αξιοποίνων πράξεων: α) της από κοινού κατοχής ναρκωτικής ουσίας (ακατέργαστης κάνναβης) για δική τους αποκλειστικά χρήση και χωρίς να έχουν αποκτήσει την έξη της χρήσης της ναρκωτικής αυτής ουσίας και β) της από κοινού παράνομης οπλοφορίας, επιπλέον δε, ο πρώτος αναιρεσείων κηρύχθηκε ένοχος των αξιοποίνων πράξεων: α) της αντίστασης και β) της εντελώς ελαφράς σωματικής βλάβης κατά συρροή και επιβλήθηκε στον αναιρεσείοντα συνολική ποινή φυλάκισης δύο (2) ετών και εννέα (9) μηνών και δεκαπέντε (15) ημερών, η εκτέλεση της οποίας ανεστάλη για τρία έτη, στη δε αναιρεσείουσα επιβλήθηκε συνολική ποινή φυλάκισης δέκα (10) μηνών και δεκαπέντε (15) ημερών η εκτέλεση της οποίας ομοίως ανεστάλη για τρία έτη. Κατά της ως άνω όμως απόφασης (284/2019) ασκήθηκαν από τους κατηγορούμενους οι υπ` αριθμ../2021 και ./2021 αιτήσεις ακυρώσεως διαδικασίας, οι οποίες με την υπ` αριθμ. 178/2021 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Ιωαννίνων, έγιναν δεκτές ακυρώθηκε η διαδικασία επί της οποίας εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση με αριθμό 284/2019 και ορίσθηκε ρητή δικάσιμος η 2.6.2022 για νέα συζήτηση της υπόθεσης. Κατά συνέπεια, των όσων προεκτέθηκαν, εξέλιπε πλέον το έννομο συμφέρον των αναιρεσειόντων για την έρευνα κατ` ουσία των εμπροθέσμως ασκηθεισών αιτήσεων αναιρέσεως κατά της προσβαλλόμενης υπ`αριθμό 284/2019 απόφασης, αφού το ίδιο δικαστήριο με μεταγενέστερη απόφασή του την έχει ήδη ακυρώσει. Επομένως οι κρινόμενες από 26.7.2021 αιτήσεις πρέπει να απορριφθούν ως απαράδεκτες, ερήμην των αναιρεσειόντων, οι οποίοι όπως προκύπτει από τα από 25.11.2021 αποδεικτικά επιδόσεως της Επιμελήτριας Δικαστηρίων …, κλήθηκαν νομότυπα και εμπρόθεσμα, να παραστούν κατά τη συζήτηση, και να καταδικασθούν οι αναιρεσείοντες στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 578 παρ. 1 ΚΠΔ).