ΑΡΙΘΜΌΣ 838/2020
ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ
– Εν μέρει οριστική απόφαση. Απλή ομοδικία. Σε ποιά περίπτωση είναι επιτρεπτή η έφεση.
– Κατά την διάταξη του άρθρου 513 παρ. 1β εδ. τελευτ. του ΚΠολΔ, αν η πρωτόδικη απόφαση είναι εν μέρει οριστική, δεν επιτρέπεται έφεση ούτε κατά των οριστικών διατάξεών της, πριν εκδοθεί οριστική απόφαση για την όλη δίκη. Ο κανόνας, όμως, αυτός κάμπτεται στην περίπτωση, κατά την οποία υπάρχει απλή ομοδικία και η πρωτόδικη απόφαση είναι οριστική ως προς ένα ή μερικούς ομοδίκους, μη οριστική δε ως προς τους λοιπούς, διότι από τις διατάξεις των άρθρων 74, 75 παρ. 1 και 2, 76 και 517 εδ. β’ του ΚΠολΔ προκύπτει ότι στην περίπτωση αυτή η έναντι κάθε ομοδίκου οριστική διάγνωση έχει αυτοτέλεια και η ως προς αυτόν κρίση περατώνει έναντι αυτού την δίκη. Έκτοτε, συνεπώς, η απόφαση ως προς αυτόν είναι εκκλητή και πριν ακόμη εκδοθεί οριστική απόφαση έναντι των λοιπών ομοδίκων (ΑΠ747/2017, ΑΠ365/2010, ΑΠ22/2009, ΑΠ55/2008). Περίπτωση απλής ομοδικίας (υποκειμενικής σωρεύσεως αγωγών) υπάρχει όταν ενάγουν ή ενάγονται περισσότεροι του ενός, ως εις ολόκληρον δικαιούχοι ή υπόχρεοι για αποζημίωση εξ αδικοπραξίας ή εκ του νόμου, ενώνονται δε σε κοινή διαδικασία πλείονες έννομες σχέσεις δίκης, οι οποίες συνδέουν διάφορα υποκείμενα, χωρίς να επηρεάζεται η ανεξάρτητη δικονομική θέση καθενός από αυτούς έναντι των λοιπών, η δε εκδιδόμενη απόφαση, που είναι οριστική ως προς ορισμένους ομοδίκους, περατώνει την δίκη ως προς αυτούς, καθίσταται δε οριστική αυτοτελώς και, συνεπώς, είναι κατά το μέρος αυτό προσβλητή με έφεση και πριν εκδοθεί απόφαση οριστική για τους λοιπούς διαδίκους. Τέτοια είναι και η περίπτωση των συγγενών θανόντος εξ αυτοκινητικού ατυχήματος, των οποίων σωρεύονται στην ίδια αγωγή αξιώσεις αποζημιώσεως, λόγω στερήσεως διατροφής, καθώς και χρηματικής ικανοποιήσεως, λόγω ψυχικής οδύνης. Και τούτο διότι εκάστη αξίωση εκάστου δικαιούχου είναι αυτοτελής και προσωποπαγής.