Αριθμός 999/2022
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
A’ ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΔΙΑΚΟΠΩΝ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Aγάπη Τζουλιαδάκη, Προεδρεύουσα Αρεοπαγίτη (ως αρχαιότερο μέλος της συνθέσεως), Μαρία Σιμιτσή – Βετούλα, Αριστείδη Βαγγελάτο – Εισηγητή, Κωνσταντίνα Νάκου και Ευάγγελο Μητσέλο, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 5 Ιουλίου 2022, με την παρουσία της Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ευδοκίας Πούλου και του Γραμματέως Χαράλαμπου Αθανασίου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος – κατηγορουμένου Α. Θ. του Ν., κατοίκου … που εκπροσωπήθηκε από το δικηγόρο Χρόνη Μαυροειδή, ο οποίος διορίστηκε δικηγόρος του με την υπ’αριθμ. 124/2022 απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών, για αναίρεση της υπ’αριθ. 457/2022 απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλο…ς. Με υποστηρίζουσα την κατηγορία την Ε. Γ. του Α., κάτοικο … που δεν εμφανίστηκε.
Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλο…ς, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ’ αυτή, και o αναιρεσείων – κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που περιλαμβάνονται στην από 8-3-2022 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 365/2022.
Αφού άκουσε Την Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης και τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά τη διάταξη του άρθρου 512 παρ. 1 εδ. γ’ του ΚΠοινΔ, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κλητεύει τον αναιρεσείοντα και τους υπόλοιπους διαδίκους με κλήση που επιδίδεται σύμφωνα με τα άρθρα 155-162 και μέσα στην προθεσμία του άρθρου 166 στο ακροατήριο του δικαστηρίου του Αρείου Πάγου, ενώ, κατά τη διάταξη της παρ. 3 εδ. α’ του ίδιου άρθρου, οι διάδικοι παρίστανται στη συζήτηση με συνήγορο. Περαιτέρω, κατά το άρθρο 515 παρ. 2 εδ. α’ του ίδιου Κώδικα, αν εμφανισθεί ο αναιρεσείων, η συζήτηση γίνεται σαν να είναι παρόντες όλοι οι διάδικοι, ακόμη και αν κάποιος απ’ αυτούς δεν εμφανίστηκε. Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι, αν κατά τη συζήτηση αίτησης αναίρεσης στο ακροατήριο του Αρείου Πάγου εμφανιστεί ο αναιρεσείων και δεν εμφανιστεί ο υποστηρίζων την κατηγορία, καίτοι αυτός κλητεύθηκε νόμιμα, η συζήτηση της υπόθεσης διεξάγεται σαν να ήταν όλοι οι διάδικοι παρόντες (ΑΠ 373/2021). Στην προκείμενη περίπτωση, κατά την αναφερόμενη στο προεισαγωγικό της απόφασης αυτής δικάσιμο (5-7-2022) και κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από το οικείο έκθεμα, εμφανίστηκε και παραστάθηκε νόμιμα ο αναιρεσείων. Αντίθετα, δεν παραστάθηκε και, συνεπώς, θεωρείται ως δικονομικώς απούσα, η Ε. Γ. του Α., κάτοικος … οδός … που είχε παραστεί ως υποστηρίζουσα την κατηγορία κατά τη δίκη ενώπιον του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλο…ς, κατά την οποία εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση (ΓΤΠΘ 457/17.1.2022), καίτοι κλητεύθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα, όπως προκύπτει από τα αποδεικτικά επίδοσης με ημεροχρονολογία 2-6-2022, που συντάχθηκαν αρμοδίως από το Γ. Υ., πολιτικό υπάλληλο (Π.Υ.) του Αστυνομικού Τμήματος Αμπελοκήπων Θεσσαλο…ς και Ι. Μ., δικαστικό επιμελητή της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλο…ς, σύμφωνα με τα οποία επιδόθηκε, αντίστοιχα: α) με θυροκόλληση, στον τόπο κατοικίας της υποστηρίζουσας την κατηγορία, επειδή δεν βρέθηκε εκεί η ίδια προσωπικά ούτε άλλο, από τα προβλεπόμενα στο άρθρο 155 παρ. 2 εδ. β’ του ΚΠοινΔ, πρόσωπο και β) με θυροκόλληση, στον τόπο κατοικίας του αντικλήτου αυτής Θεόδωρου Τσιντεμίδη, δικηγόρου, επειδή δεν βρέθηκε εκεί ο ίδιος προσωπικά ούτε άλλο, από τα προβλεπόμενα στο άρθρο 155 παρ. 2 εδ. β’ του ΚΠοινΔ, πρόσωπο, νόμιμα και εμπρόθεσμα, η κλήση 365/1-6-2022 του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, προκειμένου η υποστηρίζουσα την κατηγορία να παραστεί δια συνηγόρου στο ακροατήριο του Αρείου Πάγου κατά τη συζήτηση της υπόθεσης στην προαναφερόμενη δικάσιμο. Επομένως, αφού η υποστηρίζουσα την κατηγορία δεν εμφανίστηκε, καίτοι έχει κλητευθεί νόμιμα και εμπρόθεσμα, πρέπει η συζήτηση της υπόθεσης να συνεχιστεί σαν να ήταν και αυτή παρούσα.
Η υπό κρίση με αριθμ. κατάθεσης 7/8-3-2022 αίτηση του Α. Θ. του Ν., κατοίκου … οδός … για αναίρεση της υπ’ αριθμό ΓΤΠΘ 457/17.1.2022 απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλο…ς, που δίκασε σε δεύτερο βαθμό, με την οποία ο αναιρεσείων κηρύχθηκε ένοχος για τις πράξεις της επικίνδυνης σωματικής βλάβης και της προσβολής της γενετήσιας αξιοπρέπειας έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, περιέχει δε λόγους αναίρεσης από το άρθρο 510 παρ.1 στ. Δ του ΚΠοινΔ (έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας) και συνεπώς είναι παραδεκτή. Κατά τη διάταξη του άρθρου 308 παρ. 1α του ΠΚ, περί σωματικής βλάβης, όπως ίσχυε μέχρι 30-6-2019, “Όποιος προξενεί σε άλλον σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας του τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών ετών”, κατά δε τη διάταξη του άρθρου 309 του ίδιου κώδικα, περί επικίνδυνης σωματικής βλάβης, με βάση την οποία διώχθηκε ο αναιρεσείων, “Αν η πράξη του άρθρου 308 τελέστηκε με τρόπο που μπορούσε να προκαλέσει στον παθόντα κίνδυνο για τη ζωή του ή βαριά σωματική του βλάβη επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών”, ενώ κατά την ίδια διάταξη (309) του ισχύοντος από 1-7-2019 νέου ΠΚ, “Αν η πράξη του προηγούμενου άρθρου τελέστηκε με τρόπο που μπορούσε να προκαλέσει στον παθόντα κίνδυνο ζωής ή βαριά σωματική βλάβη επιβάλλεται φυλάκιση έως τρία έτη ή χρηματική ποινή”. Από τη σύγκριση των ανωτέρω διατάξεων προκύπτει, ότι η νομοτυπική μορφή της πράξης της επικίνδυνης σωματικής βλάβης δεν έχει αλλάξει ,πλην όμως η διάταξη του άρθρου 309 του νέου ΠΚ είναι επιεικέστερη ως προς το ύψος της απειλούμενης στερητικής της ελευθερίας ποινής, αφού με αυτήν προβλέπεται πλέον ποινή φυλάκισης από δέκα ημέρες, κατ’ άρθρο 53 ΠΚ, έως τρία έτη, αντί εκείνης των τριών μηνών έως πέντε ετών ,που προβλεπόταν προηγουμένως, ή μόνο χρηματική ποινή, η οποία είναι ελαφρύτερη της στερητικής της ελευθερίας ποινή (ΑΠ 433/2020). Για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της επικίνδυνης σωματικής βλάβης, που αποτελεί επιβαρυντική περίπτωση της σωματικής βλάβης του άρθρου 308 ΠΚ, απαιτείται, αντικειμενικώς, πρόκληση της σωματικής βλάβης του ως άνω άρθρου, ακόμα και όλως ελαφράς, κατά τρόπο που μπορούσε να προκαλέσει κίνδυνο για τη ζωή του παθόντος ή βαριά σωματική βλάβη αυτού, κατά την έννοια, ως προς την τελευταία, του άρθρου 310 παρ. 2 του ΠΚ, και υποκειμενικώς δόλος, δηλαδή γνώση της αφηρημένης δυνατότητας του κινδύνου της ζωής ή της βαριάς σωματικής βλάβης και θέληση ή αποδοχή του υπαιτίου να προξενήσει σωματική κάκωση ή βλάβη της υγείας (ΑΠ 537/2018, ΑΠ 339/2017). Εξάλλου, κατά τη διάταξη του άρθρου 337 παρ.1 του ΠΚ, με βάση την οποία διώχθηκε ο αναιρεσείων “όποιος με ασελγείς χειρονομίες ή προτάσεις που αφορούν ασελγείς πράξεις προσβάλλει βάναυσα την αξιοπρέπεια άλλου στο πεδίο της γενετήσιας ζωής του τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ενός έτους η χρηματική, ποινή”. Το έγκλημα αυτό, που σκοπό έχει την προστασία του εννόμου αγαθού της γενετήσιας ελευθερίας και αξιοπρέπειας, μπορεί να τελεστεί με δύο τρόπους ήτοι με ασελγείς χειρονομίες ή με προτάσεις που αφορούν ασελγείς πράξεις. Πρόκειται για έγκλημα υπαλλακτικά μικτό, αφού οι δύο τρόποι τέλεσης μπορούν να εναλλαχθούν στην ίδια μονάδα εννόμου αγαθού και, σε περίπτωση συνδρομής αμφοτέρων, ένα μόνο έγκλημα πραγματώνεται (ΑΠ 930/2020). Από τη διάταξη δε αυτή προκύπτει ότι για τη στοιχειοθέτηση της αντικειμενικής υποστάσεως του εγκλήματος της προσβολής της γενετήσιας αξιοπρέπειας αρκεί να λάβουν χώρα ασελγείς χειρονομίες ή προτάσεις, που αφορούν ασελγείς πράξεις, προσβλητικές, κατά τρόπο βάναυσο της αξιοπρέπειας του άλλου στη σφαίρα της γενετήσιας ζωής. (ΑΠ 1135/2020, ΑΠ 930/2020). Κατά την ταυτάριθμη [337] διάταξη του ισχύοντος από 1-7-2019 νέου ΠΚ “όποιος με χειρονομίες γενετήσιου χαρακτήρα, με προτάσεις που αφορούν γενετήσιες πράξεις, με γενετήσιες πράξεις που τελούνται ενώπιον άλλου ή με επίδειξη των γεννητικών του οργάνων, προσβάλλει βάναυσα την τιμή του άλλου, τιμωρείται με φυλάκιση έως ένα έτος ή χρηματική ποινή. Για την ποινική δίωξη απαιτείται έγκληση”. Από τη σύγκριση των δύο ως άνω διατάξεων συνάγεται ότι η διάταξη του άρθρου 337 παρ.1 ΠΚ τελούμενη με ασελγείς χειρονομίες ή προτάσεις που αφορούν ασελγείς πράξεις, δεν διαφοροποιήθηκε με το νέο ποινικό κώδικα ως προς την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του οικείου εγκλήματος τελούμενου με τους δύο ως άνω τρόπους, ο κατηγορούμενος για προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας επιβαρύνεται το ίδιο, αφού σε βάρος του απειλείται ποινή φυλάκισης μέχρι ενός έτους ή χρηματική ποινή, ενώ για την ποινική δίωξη της πράξης απαιτείται και στις δύο περιπτώσεις έγκληση. Ως εκ τούτου εφαρμοστέα τυγχάνει η διάταξη που ίσχυε κατά το χρόνο τέλεσης της πράξης (ΑΠ 930/2020). Περαιτέρω, η καταδικαστική απόφαση έχει την απαιτούμενη, από τα άρθρα 93 παρ. 3 του Συντάγματος και 139 του Κ.Ποιν.Δ., ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, η έλλειψη της οποίας ιδρύει λόγο αναίρεσης από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ’ του Κ.Ποιν.Δ., όταν εκτίθενται σ’ αυτή, με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα προκύψαντα από την αποδεικτική διαδικασία πραγματικά περιστατικά, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελιώνουν και οι νομικές σκέψεις υπαγωγής των περιστατικών αυτών στην εφαρμοσθείσα ουσιαστική ποινική διάταξη. Για την ύπαρξη τέτοιας αιτιολογίας είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του σκεπτικού με το διατακτικό της απόφασης, τα οποία αποτελούν ενιαίο σύνολο αιτιολογίας. Σε σχέση με τα αποδεικτικά μέσα, που λήφθηκαν υπόψη από το δικαστήριο προκειμένου να μορφώσει την καταδικαστική του κρίση, όπως επιβάλλουν οι διατάξεις των άρθρων 177 παρ. 1 και 178 του Κ.Ποιν.Δ., για την πληρότητα της αιτιολογίας αρκεί ο κατ’ είδος προσδιορισμός τους (μάρτυρες, έγγραφα κλπ) χωρίς να απαιτείται ειδικότερη αναφορά ή αναλυτική παράθεσή τους και μνεία του τί προέκυψε από το καθένα χωριστά. Πρέπει, όμως, να προκύπτει με βεβαιότητα, ότι το δικαστήριο τα έλαβε υπόψη και τα συνεκτίμησε όλα και όχι μόνο ορισμένα από αυτά κατ’ επιλογή, ενώ δεν είναι απαραίτητη η αξιολογική συσχέτιση και σύγκριση των διαφόρων αποδεικτικών μέσων και των μαρτυρικών καταθέσεων μεταξύ τους και δεν απαιτείται να προσδιορίζεται ποιό βάρυνε περισσότερο για το σχηματισμό της δικανικής κρίσης ούτε χρειάζεται να διευκρινίζεται από ποιό ή ποιά αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε η κάθε παραδοχή. Όταν δε εξαίρονται ορισμένα από τα αποδεικτικά μέσα, δεν σημαίνει ότι δεν λήφθηκαν υπόψη τα άλλα, αφού δεν εξαιρέθηκαν ρητά, ούτε ανακύπτει ανάγκη αιτιολόγησης, γιατί δεν εξαίρονται τα λοιπά. Δεν αποτελεί λόγο αναίρεσης η εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και, ειδικότερα, η εσφαλμένη εκτίμηση και αξιολόγηση των μαρτυρικών καταθέσεων και των εγγράφων, η παράλειψη αναφοράς και αξιολόγησης κάθε αποδεικτικού στοιχείου χωριστά και η παράλειψη συσχέτισης των αποδεικτικών μέσων μεταξύ τους, καθόσον, στις περιπτώσεις αυτές, με την επίφαση της έλλειψης αιτιολογίας, πλήττεται η αναιρετικώς ανέλεγκτη, περί τα πράγματα, κρίση του δικαστηρίου της ουσίας (ΑΠ 1135/2020, ΑΠ 564/2019). Στην προκείμενη περίπτωση, όπως προκύπτει από το σκεπτικό της προσβαλλόμενης υπ’ αριθμ. ΓΤΠΘ 457/2022 απόφασης, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλο…ς, που δίκασε σε δεύτερο βαθμό, μετά από εκτίμηση και αξιολόγηση όλων των μνημονευομένων, κατά το είδος τους, αποδεικτικών μέσων (ανωμοτί κατάθεση της παρισταμένης για την υποστήριξη της κατηγορίας, ένορκες καταθέσεις του μάρτυρος κατηγορίας και του μάρτυρος υπεράσπισης και έγγραφα των οποίων έγινε ανάγνωση), δέχθηκε, κατά την αναιρετικώς ανέλεγκτη κρίση του, ότι αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: “Ο κατηγορούμενος στη ……. την 06.11.2014, με περισσότερες πράξεις διέπραξε περισσότερα εγκλήματα και συγκεκριμένα, με πρόθεση προξένησε σωματική κάκωση, με τρόπο που μπορούσε να προκαλέσει στην παθούσα βαριά σωματική της βλάβη. Ειδικότερα, επιτέθηκε εις βάρος της Ε. Γ. του Α., χτυπώντας την με τα χέρια στο πρόσωπο και σε όλο το σώμα απευθείας και την έσυρε από τα μαλλιά, προκαλώντας της εγκαύματα τριβής αριστερής πλάγιας κοιλιακής χώρας, εκδορά με εκχυμώσεις αριστερού αγκώνα, εξοίδηση αριστερής μηριαίας χώρας, εκχυμώσεις γόνατος αμφοτερόπλευρα και εκχυμώσεις οπίσθιας επιφάνειας αριστερής γονατιαίας επιφάνειας. Επίσης, η παθούσα αναγκάστηκε να κάνει χρήση αυχενικού κολάρου. Η πράξη αυτή του κατηγορουμένου τελέστηκε με τρόπο που μπορούσε να προκαλέσει στην παθούσα βαριά σωματική της βλάβη λόγω των μέσων που χρησιμοποιήθηκαν και δη των χεριών του κατηγορουμένου, σε συνδυασμό με την ιδιότητα αυτού ως πυγμάχου και δη με αρκετές επιτυχίες στο ενεργητικό του και με κατάκτηση πανελληνίων τίτλων και του σημείου του αυχένα της παθούσας, που επλήγη, μεταξύ και άλλων σημείων του σώματός της, από τα χτυπήματα που αυτή δέχτηκε από τον κατηγορούμενο, συνεπεία των οποίων, κατόπιν διαπιστωθέντος από τον απεικονιστικό έλεγχο, στο οποίο υποβλήθηκε μετά το επίδικο συμβάν, ευθειασμού της ΑΜΣΣ με ελαφρά αναστροφή της λόρδωσης, η παθούσα αναγκάστηκε, όπως προαναφέρθηκε, να κάνει χρήση μαλακού κολάρου. Στο συμπέρασμα αυτό άγεται το Δικαστήριο, συνεκτιμώντας κατά συνδυασμό, το σύνολο των κατά τα άνω αποδεικτικών στοιχείων και ιδία, των αναγνωσθέντων εγγράφων και κυρίως, το με ημερομηνία 10.11.2014 ιατρικό εξιτήριο από το ΠΓΝ Θεσσαλο…ς “ΑΧΕΠΑ” και το αριθ. πρωτ. 43615/17-10-2016 πιστοποιητικό του ίδιου Νοσοκομείου, καθώς και την με αριθ. 1142/11-11-2014 ιατροδικαστική έκθεση του ιατροδικαστή Φ. Χ.. Ειδικότερα, σύμφωνα με το ως άνω εξιτήριο του Νοσοκομείου “ΑΧΕΠΑ” μεταξύ άλλων, διαπιστώθηκε ευθειασμός ΑΜΣΣ της παθούσας και έγινε σύσταση για μαλακό αυχενικό κηδεμόνα επί 10ημέρου, ενώ, σύμφωνα με το ως άνω από 17-10-2016 πιστοποιητικό του ίδιου νοσοκομείου, η παθούσα νοσηλεύτηκε από 7-11-2014 (ήτοι την επομένη ημέρα του επίδικου συμβάντος) έως 10-11-2014 στη Γ’ Χειρουργική Κλινική και διαπιστώθηκε ότι “υπέστη κάκωση κεφαλής, της ΑΜΣΣ και του ΑΡ μηρού χωρίς κάταγμα. ‘Έφερε εκχυμώσεις στον ΑΡ γλουτό, το ΑΡ έσω σφυρό και ΔΕ γόνατο. Από τον απεικονιστικό έλεγχο διαπιστώθηκε ευθειασμός της ΑΜΣΣ με ελαφρά αναστροφή της λόρδωσης”, ήτοι, περιγράφονται ευρήματα συμβατά με την κατάθεση της παθούσας, η οποία υποστήριξε ότι ο κατηγορούμενος τη χτύπησε με τα χέρια του στο σώμα και στο πρόσωπο και ότι την τράβηξε από τα μαλλιά, δοθέντος και ότι σύμφωνα με το ως άνω από 17-10-2016 πιστοποιητικό του Νοσοκομείου “ΑΧΕΠΑ”, μεταξύ των λοιπών σωματικών βλαβών, διαπιστώθηκε και κάκωση κεφαλής. Την αμέσως επομένη ημέρα της εξόδου της από το νοσοκομείο, ήτοι στις 11-11-2014, η παθούσα εξετάστηκε από τον ιατροδικαστή Φ. Χ., ο οποίος, στην ως άνω με αριθ. 1142/2014 έκθεσή του, διαπίστωσε τις ως άνω αναφερόμενες σωματικές κακώσεις και βλάβες, προκληθείσες πέντε ημέρες περίπου πριν την εξέτασή της από αυτόν. Αντίθετη δε, κρίση δεν μπορεί να συναχθεί από την προσκομιζόμενη από τον κατηγορούμενο από 29-11-2015 ιατροδικαστική γνωμάτευση του ιατροδικαστή Μ. Τ., ο οποίος τοποθετούμενος επί της ως άνω με αριθ. 1142/2014 ιατροδικαστικής εκθέσεως, καταλήγει στα συμπεράσματά του ότι ο τραυματισμός της παθούσας, δεν οφείλεται στον ξυλοδαρμό της, αλλά σε πτώση και σύρσιμο του σώματός της με ταχύτητα, χωρίς ωστόσο να στηρίζει την κρίση του σε άλλα στοιχεία και κυρίως, χωρίς να έχει εξετάσει, αλλά και ούτε να έχει δει καν την παθούσα. Ούτε εξάλλου, αποδείχθηκε ότι οι σωματικές κακώσεις της παθούσας οφείλονται σε πτώση της από τη μοτοσικλέτα της και ότι μεθόδευσε τις εις βάρος του εκκαλούντος κατηγορίες προκειμένου να του αποσπάσει χρήματα, αφού δεν αποδείχθηκε ότι αυτή είχε τροχαίο ατύχημα με μοτοσικλέτα, συνεπεία του οποίου να προκλήθηκαν σε βάρος της οι άνω σωματικές βλάβες, όπως επίσης δεν αποδείχθηκε, ο αρνητικός της κατηγορίας ισχυρισμός, ότι ο εκκαλών δεν ήταν καν στη …. κατά τον επίδικο χρόνο, αλλά στην …., μετά της τότε συντρόφου του Δ. Γ., μη αρκούσης προς απόδειξη αυτού, της από 20-7-2020 σχετικής ένορκης βεβαίωσης της ως άνω συντρόφου του, η οποία δεν κρίνεται αξιόπιστη, ενόψει του δεσμού που την συνέδεε με τον κατηγορούμενο, ενώ, η προσκομισθείσα απόδειξη παροχής υπηρεσιών με αριθ. 30886/2014 από το επί της οδού … στον …. ξενοδοχείο υπό την επωνυμία “…”, στο όνομα του κατηγορουμένου, που προσκομίστηκε, επίσης προς επίρρωση του άνω ισχυρισμού, φέρει ημερομηνία μεταγενέστερη του επίδικου συμβάντος και δη, 8/11/2014, χωρίς περαιτέρω αναφορά σ’ αυτή του χρονικού διαστήματος παραμονής του εκκαλούντος στο άνω ξενοδοχείο. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι στον ανωτέρω τόπο και χρόνο, ο κατηγορούμενος με ασελγείς χειρονομίες και προτάσεις πρόσβαλε βάναυσα την γενετήσια αξιοπρέπεια άλλου, και συγκεκριμένα στον άνω τόπο και χρόνο θώπευσε το στήθος και τα οπίσθια της εγκαλούσας Ε. Γ. του Α. και ταυτόχρονα της είπε ότι θα της έδινε 200,00 ευρώ αν την πήγαινε στο … για να την βιάσει και επομένως, ο κατηγορούμενος πρέπει να κηρυχθεί ένοχος αμφοτέρων των πράξεων που του αποδίδονται με το κατηγορητήριο”. Στη συνέχεια, το παραπάνω Δικαστήριο της ουσίας κήρυξε τον κατηγορούμενο και ήδη αναιρεσείοντα ένοχο για τις πράξεις της επικίνδυνης σωματικής βλάβης και της προσβολής της γενετήσιας αξιοπρέπειας και του επέβαλε ποινές φυλάκισης ενός (1) έτους για την πρώτη πράξη, φυλάκισης δέκα (10) μηνών για τη δεύτερη πράξη και συνολική ποινή φυλάκισης δέκα επτά (17) μηνών, την οποία ανέστειλε για μια τριετία, με το ακόλουθο διατακτικό: “Στη …… την 06.11.2014, με περισσότερες πράξεις διέπραξε περισσότερα εγκλήματα και συγκεκριμένα: Με πρόθεση προξένησε σωματική κάκωση, με τρόπο που μπορούσε να προκαλέσει στην παθούσα βαριά σωματική της βλάβη. Ειδικότερα, επιτέθηκε εις βάρος της Ε. Γ. του Α., χτυπώντας την με τα χέρια στο πρόσωπο και σε όλο το σώμα απευθείας και την έσυρε από τα μαλλιά, προκαλώντας της εγκαύματα τριβής αριστερής πλάγιας κοιλιακής χώρας, εκδορά με εκχυμώσεις αριστερού αγκώνα, εξοίδηση αριστερής μηριαίας χώρας, εκχυμώσεις γόνατος αμφοτερόπλευρα και εκχυμώσεις οπίσθιας επιφάνειας αριστερής γονατιαίας επιφάνειας. Επίσης, η παθούσα αναγκάστηκε να κάνει χρήση αυχενικού κολάρου. Η πράξη αυτή του κατηγορουμένου τελέστηκε με τρόπο που μπορούσε να προκαλέσει στην παθούσα βαριά σωματική βλάβη λόγω των μέσων που χρησιμοποιήθηκαν (χέρια του κατηγορουμένου ο οποίος είναι πυγμάχος) και του σημείου του αυχένα της παθούσας, που επλήγη, μεταξύ και άλλων σημείων του σώματός της, από τα χτυπήματα που αυτή δέχτηκε από τον κατηγορούμενο και με ασελγείς χειρονομίες και προτάσεις πρόσβαλε βάναυσα την γενετήσια αξιοπρέπεια άλλου, και συγκεκριμένα στον άνω τόπο και χρόνο θώπευσε το στήθος και τα οπίσθια της εγκαλούσας Ε. Γ. του Α. και ταυτόχρονα της είπε ότι θα της έδινε 200,00 ευρώ αν την πήγαινε στο … για να την βιάσει”. Με τις παραδοχές αυτές, οι οποίες διαλαμβάνονται στο σκεπτικό, σε συνδυασμό με όσα αναφέρονται στο διατακτικό της προσβαλλόμενης απόφασης, που παραδεκτά αλληλοσυμπληρώνονται, η εν λόγω απόφαση περιέχει την επιβαλλόμενη, κατά τα άνω, ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία ως προς την ενοχή του κατηγορουμένου και ήδη αναιρεσείοντος, αφού εκτίθενται σ’ αυτήν με σαφήνεια, πληρότητα, χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά τα οποία αποδείχθηκαν από την ακροαματική διαδικασία και συγκροτούν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση των εγκλημάτων, για τα οποία καταδικάστηκε ο αναιρεσείων, ήτοι α) της επικίνδυνης σωματικής βλάβης και β) της προσβολής της γενετήσιας ευπρέπειας, με παράθεση όλων των στοιχείων που απαρτίζουν τη νομοτυπική μορφή των εγκλημάτων αυτών, οι αποδείξεις που τα θεμελιώνουν, καθώς και οι νομικοί συλλογισμοί, με βάση τους οποίους το δικαστήριο της ουσίας έκανε την υπαγωγή των περιστατικών αυτών στις εφαρμοσθείσες ουσιαστικές ποινικές διατάξεις των άρθρων 1, 14, 26 παρ. 1 εδ. α’, 27 παρ. 1, 94 παρ. 1, 309-308 παρ.1 του ισχύοντος από 1-7-2019 νέου Ποινικού Κώδικα και του άρθρου 337 παρ.1 του προϊσχύσαντος Π.Κ. Ειδικότερα, διαλαμβάνονται α) ως προς την πράξη της επικίνδυνης σωματικής βλάβης πώς προκλήθηκαν οι σωματικές κακώσεις στην παθούσα, το μέσο με το οποίο έγιναν αυτές (με τα χέρια του κατηγορουμένου) και τα σημεία στα οποία επλήγη η παθούσα (στο πρόσωπο και σε διάφορα μέρη του σώματος) και εκτίθεται περαιτέρω ότι από τον τρόπο, με τον οποίο τελέσθηκε η ειρημένη πράξη του αναιρεσείοντος κατηγορουμένου και ειδικότερα από το μέσο που χρησιμοποιήθηκε (χέρια του κατηγορουμένου) σε συνδυασμό με την ιδιότητά του ως πυγμάχου και από τα σημεία του σώματος της παθούσας, τα οποία επλήγησαν και τα οποία κατονομάζει και ειδικώς του αυχένα αυτής, μπορούσε να προκληθεί σ’ αυτή βαριά σωματική βλάβη, β) ως προς την πράξη της προσβολής της γενετήσιας αξιοπρέπειας ότι ο κατηγορούμενος προσέβαλε βάναυσα τη γενετήσια αξιοπρέπεια της εγκαλούσας με ασελγείς χειρονομίες αφού θώπευσε το στήθος και τα οπίσθιά της αλλά και με ασελγείς προτάσεις λέγοντας σ’αυτή ότι θα της έδινε 200 ευρώ για να τη βιάσει. Από το όλο δε περιεχόμενο της απόφασης, χωρίς καμία αμφιβολία προκύπτει, ότι το Δικαστήριο, για να σχηματίσει την καταδικαστική κρίση του, έλαβε υπόψη και συνεκτίμησε όλα τα αποδεικτικά μέσα, μεταξύ των οποίων και το από 5.9.2019 έγγραφο του ΟΤΕ (σελ. 29 απόφασης) το οποίο προσκόμισε ο αναιρεσείων. Κατά συνέπεια, ο μοναδικός λόγος της υπό κρίση αίτησης αναίρεσης, από το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ. Δ’ του ΚΠοινΔ, με τον οποίο πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας ως προς την περί ενοχής του αναιρεσείοντος κρίση του Δικαστηρίου της ουσίας και ως προς τη μη λήψη υπόψη όλων των αποδεικτικών μέσων είναι αβάσιμος. Οι λοιπές, διαλαμβανόμενες στον ανωτέρω λόγο, σχετικές με τις κατηγορίες για τις ως άνω πράξεις, αιτιάσεις του αναιρεσείοντος που αναφέρονται σε εσφαλμένη αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και κυρίως στην παράλειψη αξιολόγησης εκ μέρους της προσβαλλόμενης απόφασης του προσκομισθέντος από τον αναιρεσείοντα από 5-9-2019 εγγράφου του ΟΤΕ, ως αποδεικτικού μέσου, χωριστά αλλά και σε συσχέτισή του με το με αριθμ. 9 αναγνωστέο έγγραφο “έξι (6) φύλλα με μηνύματα-sms που εστάλησαν από το κινητό του κατηγορουμένου στην εγκαλούσα στις 6.11.2004 και 7.11.2004” (σελ. 27 απόφασης), με παράθεση σκέψεων και συλλογισμών του αναιρεσείοντος, που, κατά την άποψή του, οδηγούν σε διαφορετικά συμπεράσματα από εκείνα, στα οποία κατέληξε το Δικαστήριο της ουσίας και αιτιάσεων που αφορούν την επί της ουσίας κρίση του δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου και αποτελούν απλώς επιχειρήματα προς απόσειση της ενοχής του και αμφισβήτηση των σε βάρος αυτού ουσιαστικών παραδοχών της προσβαλλόμενης καταδικαστικής απόφασης και της ορθότητας του αποδεικτικού πορίσματός της, δεν συνιστούν, κατά τα εκτεθέντα στην προηγηθείσα νομική σκέψη, λόγους αναίρεσης και απαραδέκτως προβάλλονται, καθόσον, με την επίφαση της έλλειψης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, που επιχειρείται να θεμελιωθεί στο άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Δ του Κ.Ποιν.Δ., πλήττουν ανεπίτρεπτα την ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του Δικαστηρίου της ουσίας (ΑΠ 774/2020), το οποίο, άλλωστε, δεν απαιτείται να διευκρινίζει στο σκεπτικό του από ποιό ή ποιά αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε η κάθε παραδοχή του ούτε χρειάζεται να μνημονεύει τί προέκυψε από το καθένα από αυτά ή να προσδιορίζει την αποδεικτική βαρύτητα εκάστου. Κατόπιν αυτών, εφόσον δεν υπάρχει άλλος λόγος αναίρεσης για έρευνα, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση στο σύνολό της και να επιβληθούν στον αναιρεσείοντα τα δικαστικά έξοδα (άρθρο 578 παρ.1 του Κ.Ποιν.Δ.).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την με αριθμ. κατάθεσης 7/8-3-2022 αίτηση του Α. Θ. του Ν., κατοίκου … οδός … για αναίρεση της υπ’ αριθμό ΓΤΠΘ 457/2022 απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλο…ς. Επιβάλλει στον αναιρεσείοντα τα έξοδα της ποινικής διαδικασίας, που ανέρχονται στο ποσό των διακοσίων πενήντα (250) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 11 Ιουλίου 2022.
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 15 Ιουλίου 2022.
Η ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΗΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ